ขับรถชมวิวที่ Сanada สุดประทับใจ 2

ที่หมายของเราอยู่ที่ Banff ใกล้เทือกเขาร๊อกกี้ที่หนาวมากๆ ดีที่เอาเสื้อไปเยอะใส่หลายชั้น มาดูกันว่าผมไปทำ ไปเห็น อะไรมาบ้าง

ท่าสุดเทห์

1  2  3  แฉ๊ะ!

ขับรถชมวิวที่ Сanada สุดประทับใจ

ชอบที่สุดของการท่องเที่ยว คือ การได้ขับรถเที่ยวไปที่ไหนสักแห่งที่มีระยะทางไกลๆ ชอบที่จะเห็นสิ่งๆต่างๆที่ขับรถผ่าน ได้ดูได้เห็นสิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจกับสถานที่ใหม่ๆที่เรายังไม่เคยไปพบไปผ่าน ยิ่งที่ต่างประเทศยิ่งน่าประทับใจเป็นอย่างยิ่ง ผมได้เก็บเอาบรรยากาศบงส่วนมาแบ่งปันกันชมว่าผมได้ไปเจอสิ่งประทับใจอะไรมาบ้างระหว่างขับรถชมวิวที่ Сanada กำลังมุ่งหน้าไป  Banff, Alberta, Canada มาชมกัน

รอด้วยคร๊าบบบบบ

ตามๆกันไปเดี๋ยวหลง

พอเพียง ความสุข ที่บ้านฉัน

เกิดมาชาติหนึ่งเค้าว่า สร้างวัด สร้างโบสถ์ สร้างได้ก็สร้าง เพื่อบุญกุศลก่อเกิด สิ่งดีๆทำได้จงทำ ผลจะเป็นเช่นไรก็อย่าได้คำนึงนัก ขอเพียงแค่เกิดความสุข ความเปรมปรีดิ์ ในสิ่งที่ทำนั้นเป็นพอ

พ่อใครแม่ใคร ใครก็รัก ยิ่งทำให้ท่านๆมีความสุข สมหวังในบันปลายชีวิตได้จงรีบทำ ผมไม่ได้พูดเพื่อสอนสั่งใดๆ แต่อยากให้ทุกๆท่านตระหนักถึงเรื่องนี้ คุณทำให้ใครมีความสุขได้ทั้งโลก แต่จงอย่าลืมสองท่านนี้ คือ พระใกล้ตัว ที่ท่านได้มอบความสุขให้กับเรามาเกือบทั้งชีวิตของพวกท่าน ... พ่อ กับ แม่

ผมไม่ได้มีชีวิตที่โรยด้วยกลีบดอกลิลลี่ที่สวยงาม ก็คงเหมือนกับหลายๆคนที่กำลังรอคอยโอกาสของชีวิต ... ผมทำงานช่วยที่บ้านตั้งแต่ผมมีศักยภาพ และ เห็นพวกท่านเหนื่อยมานาน จนมาวันนี้ผมอยากให้ท่านพัก และใช้ชีวิตที่เหลือโดยไม่ต้องเหนื่อยเหมือนเมื่อก่อน ผมถามท่านว่าอยากจะมีบ้านอยู่ไหน ท่านบอกว่าอยากจะกลับบ้านไปอยู่ต่างจังหวัด คือถิ่นที่พ่อผมเกิด และ โตที่นั่น พ่อผมอยากจะกลับไปอยู่ใกล้กับญาติพี่น้องของแก ผมเข้าใจถึงความอุ่นใจ และสุขที่ได้ไกล้กับพี่กับน้อง ในถิ่นที่เกิด

ผมตกลงตามนั้น มันเป็นความต้องการของท่านผมก็ตามใจ ผมคิดถึงตอนเด็กๆผมอยากได้ของเล่น บางครั้งผมทราบว่าท่านไม่ค่อยมีเงินแต่พวกท่านก็หาซื้อมาให้ คือ อยากเห็นผมมีความสุข ผมยังจำได้เสมอมา ท่านบอกต้องการมีบ้านที่นั่นผมก็ไม่ขัดทั้งๆที่ผมอยากจะมีบ้านในกรุงเทพ การกู้เงินซื้อบ้านในชีวิตคนเราอาจจะมีได้แค่ครั้งเดียว...

เดินไปถ่ายไปที่ฮ่องกง

ไม่รู้ใครเป็นเหมือนผมมั่ง ไปเที่ยวไกลบ้านที่ไหน ชอบจริงๆที่จะเดินไปเรื่อยๆ ไร้จุดหมาย เคยหลงทางเหมือนกัน หมายังกลับบ้านเองได้นับประสาอะไรกับคนรูปหล่ออย่างผมจะทางกลับที่พักไม่ได้ เอิ๊กๆๆๆ สุดท้ายก็หลงครับ แฮ่ๆๆ พึ่งคนแถวนั้นเอา - -!

ตามตรอกซอกซอย เดินไปถ่ายรูปไปเรื่อยเปื่อย มีคนถามผมว่าถ่ายทำไม ไม่เห็นจะมีอะไรน่าสนใจ อ่ะอ้า! นั่นมันความคิดของคุณ ส่วนผมนั้นรูปที่ผมถ่ายๆไปนั้น มันคือสิ่งที่มีค่ามาก เคยได้ยินไหม "เล่าด้วยภาพ"

นั่งไปนั่งมาเจอ ภูเขาไฟฟูจิ ซะงั้น!

นั้งเครื่องกลับมาจากทริปญีปุ่นด้วยความสุข สนุก ที่ยังไม่หายแต่ต้องกลับเพราะหมดงบ นั่งๆ เอ่อๆคิดถึงน้องกูลิโกะอยู่บนชั้น Frist class ตาก็ลอยมองไปนอกหน้าต่าง เอ๊ะอะไรหว่าคุ้นๆ อ่าวๆ ภูเขาไฟฟูจินี่หว่ามุมแบบนี้คงได้เห็นบ่อยเลยสอยซะมาหลายภาพ ถาพอาจจะไม่สวยงามแต่ได้ความรู้สึกไปอีกแบบ ดูเอา